De navolging van Christus

[p. 88]

Derde hoofdstuk.
(Over den goeden en vreedzamen mensch).

1. Bewaar eerst den vrede in uzelf, en dan zult gij anderen tot vrede kunnen brengen. Meer kan van nut zijn een vreedzaam mensch, dan iemand die geleerd is. Maar een mensch in wien de hartstochten woeden, kan de goede dingen maken tot kwade, en gelooft ook makkelijk dat iets kwaad is. Een goed en vreedzaam mensch echter maakt van alles iets goeds.

Wie tevreden is, koestert tegen niemand argwaan; maar wie ontevreden is, en inwendig opgewonden, wordt heen en weer geslingerd door allerlei vermoedens: zelf kan hij geen rust vinden, en wil daarom ook niet dat andren die genieten. Hij zegt dikwijls wat hij had moeten zwijgen, en laat dingen na, die 't hem beter ware geweest dat hij deed. Hij gaat na wat andren verplicht zijn te doen, maar verwaarloost datgene waartoe hijzelf verplicht is. Breng u dus eerst in beweging over uw eigen tekortkomingen, dan zult gij het ook over die van uw naaste kunnen doen.

2. Gij weet uw eigen daden goed te verontschuldigen en te kleuren, maar de zelfverontschuldigingen van een ander wilt gij niet aannemen. Gij zoudt rechtvaardiger doen, als gij u zelf gingt aanklagen, maar uw naaste zooveel mogelijk vrijpleiten. Indien gij zelf wilt verdragen worden, verdraag dan eerst een ander. Zie, hoever gij nog afzijt van de ware liefde en nederigheid, want deze kan op niemand boos worden of verontwaardigd, behalve op zichzelf.

Het is niet moeilijk, om met goede en zachtaardige menschen om te gaan (uitteraard vinden alle menschen dat pleizierig, omdat iedereen graag vrede houdt, en dus het meeste gesteld is op hen die 't met

[p. 89]

hem eens zijn,) maar vreedzaam te kunnen leven met harde of verdorvene, onbeschaafde of ons slecht behandlende menschen, dát is een groote genade, zeer lofwaardig, en met recht een mannelijke handelwijs.

3. Er zijn menschen, die in vrede leven met zichzelven en met anderen. En er zijn er ook, die noch vrede in zichzelf vinden, noch andren met vrede laten: voor anderen zijn zij moeilijk, maar nog moeilijker zijn zij voor zichzelf: er zijn er ook, die zichzelf in vrede houden, en ook trachten anderen tot den vrede terug te brengen.

Maar al de vrede, dien wij verkrijgen kunnen in dit ellendige leven, moet meer hierin gezocht worden, dat wij nederig alles willen ondergaan wat ons opgelegd wordt, dan dat we ons niet zouden bekommeren om datgene wat tegen ons ingaat. Wie het beste weet te lijden, zal ook den grootsten vrede voelen. En iemand die zóó is, van dien kan gezegd worden, dat hij zichzelf heeft overwonnen, en dat hij Christus' vriend en een erfgenaam des hemels is.