De navolging van Christus

[p. 60]

Twintigste hoofdstuk.
(Dat men graag eenzaam en stilzwijgend moet willen zijn).

1. Zoek den geschikten tijd uit, dat gij alleen met uzelf kunt wezen, en denk dikwijls na over al het goede, dat God voor u doet.

Laat u niet in met spitsvondigheden, maar lees zulke geschriften, die u tot berouw en boete brengen en niet alleen-maar u bezighouden. Als gij u onthoudt van nuttelooze gesprekken en van het rondwandelen in lediggang, als gij weigert te luisteren naar nieuwtjes en geruchten, dan zult gij tijd genoeg vinden, om te kunnen doorzetten uw vrome overpeinzingen. De grootsten onder de Heiligen hebben den omgang met menschen ontvlucht, waar zij maar konden, want liever dienden zij God in 't verborgene.

2. Iemand heeft gezegd: Telkens als ik met menschen had verkeerd, ging ik weer van hen vandaan als een slechter mensch. Dat ondervinden wij dikwijls, wanneer wij lang met elkaar spreken. Gemakkelijker valt het om heelemaal te zwijgen, dan om niet te zondigen, als men spreekt. Gemakkelijker is het, om thuis te blijven, dan buitenshuis te zijn en op te passen dat men niet misdoet. Wie er verlangen naar draagt, om tot het inwendige geestelijke leven te komen, die moet zichzelf, met Jezus, afhouden van der menschen gewoel. Niemand wandelt veilig onder menschen, behalve hij die vrijwillig in 't verborgene leeft. Niemand praat zonder gevaar, of hij moet ook zwijgen kunnen en willen. Niemand kan beter als overheid optreden dan wie gaarne ondergeschikt is. Niemand is beter in staat, andren te regeeren en voorschriften te geven, dan wie eerst geleerd heeft om gehoorzaam te zijn.

3. Niemand is blijde zonder zorg, die zich niet be-

[p. 61]

wust is, een goed geweten te hebben. Maar al waren ook de Heiligen in dat opzicht zeker van zichzelf, toch waren zij vol van de vreeze Gods. En door hoe grooter genade van deugden zij uitblonken, des te bezorgder en nederiger zijn zij ook in hun binnenste geweest. Maar de zelfverzekerdheid der boozen wordt geboren uit trots en verwaandheid, en verandert ten slotte in gruwelijk zelfbedrog. Niemand in dit leven moet denken, dat hij zeker van zichzelf kan zijn, ook al ware hij een brave kloosterling of een kluizenaar vol zelfverzaking.

4. Wie, in de oogen der menschen, de allerbesten waren, zijn dikwijls het zwaarste en diepste gevallen, omdat zij te veel op zichzelf hadden vertrouwd. Daarom is het voor velen beter, dat zij niet geheel en al vrij blijven van verzoekingen, maar dat zij aangevochten worden, want dat belet hen om te zeker van zichzelf te zijn, zichzelf trotschlijk te verheffen, en al te graag zich te laten inpalmen door uitwendige vertroostingen. O, wat zou hij zijn geweten zuiver kunnen houden, die nimmer trachtte naar vergankelijke vreugde, en nooit zich inliet met de wereld! En wat zou hij zich een groote vrede en rust verwerven, die alle ijdele bezorgdheid van zich afsneed, en alleen maar dacht aan God, Die hem heil kan brengen, en op Wien hij al zijn hoop te stellen heeft!

5. Niemand is de goddelijke vertroosting waardig, die zich niet eerst vlijtig heeft geoefend in de heilige boete van 't berouw!

Indien gij u wilt bezinnen tot diep in uw hart, om berouw te krijgen, ga dan in uw binnenkamer, en sluit het geraas der wereld daarbuiten, zooals er staat geschreven: In uw binnenkamer zult gij u berouwen.

In uw kamertje zult gij vinden, wat gij maar al te vaak daarbuiten kwijtraakt. Hoe langer gij in zoo'n

[p. 62]

enge ruimte vertoeft, des te aangenamer zal u die worden, maar hoe meer gij er buitenkomt, des te vervelender zal zij u lijken. Als gij in 't begin uwer bekeering, u daar inwoont en haar gesloten houdt, zal zij u later een lieve vriendin zijn, en de heerlijkste troost.

6. Door te zwijgen en zich stil te houden, komt de vrome ziel het meeste vooruit, en leert zij de geheimen der Schrift verstaan. Daarin zal zij tranenstroomen vinden, om zich iedren nacht mee te wasschen en te versieren, opdat zij des te liever worde aan haren Schepper, hoe langer zij zich afgezonderd houdt van het wereldsche gewoel. Wie zich ver houdt van zijn bekenden en vrienden, hem zal God nadertreden met zijn heilige Engelen. Het is beter in 't verborgene te leven en zorg te dragen voor zijn eigen dingen, dan, zonder op zichzelf te letten, wonderen te doen.

Lof en eer komt toe aan den vrome, die zich aan God heeft gegeven, hem die zelden buiten zijn deur komt, en niet wil gezien worden, evenals hij zelf ook de menschen niet wil zien.

7. Want waarom wenscht gij te zien wat gij toch niet moogt hebben? De wereld met haar begeerlijkheid gaat voorbij: Uw zinnelijke begeerten drijven u, om te gaan wandelen: maar als dat gebeurd is, wat anders brengt gij dan mee naar huis als bezwaring des gewetens en verwardheid in uw gemoed? Een blijde uitgang eindigt vaak met een droevigen terugkeer, en een vroolijke late avond maakt dat gij den volgenden morgen treurig moet zijn. Zoo treedt alle vleeschelijke vreugde met vleiing binnen, maar ten slotte bijt zij u dood. Wat toch kunt gij elders zien, dat hier niet te zien is? Aanschouw den hemel en de aarde en alle elementen: want daaruit zijn alle dingen gemaakt.

8. Wat kunt gij hier of elders zien, dat lang zal voortbestaan onder de zon? Gij gelooft misschien dat

[p. 63]

gij verzadigd zult worden, maar gij zult het toch niet hebben kunnen aanraken, door-en-door. Al zoudt gij alles zien wat er nu is, wat zou het anders wezen als een ijdele verschijning? Neen, hef uw oogen tot God in den Hooge, en bid tot Hem uw zonden en nalatigheid af. Laat de dwazen dwaasheden doen: maar richt gij uw aandacht op wat God u heeft bevolen. Sluit uw deuren goed af, en kniel, en roep Jezus tot u binnen, dien gij liefhebben moet. Vertoef bij Hem in uw kamertje, want nergens elders zult gij zoo'n vrede vinden. Indien gij niet uitgegaan waart en niets gehoord hadt van wat er gebabbeld wordt, dan zoudt gij beter behouden hebben uwen inwendigen vrede. Want het kan niet anders, of, wanneer ge er behagen in schept, nu en dan iets nieuws te hooren, dan moet gij later daardoor lijden aan onrustige verwarring uws gemoeds.