De navolging van Christus

Negende hoofdstuk.
(Van gehoorzaamheid en onderwerping.

1. Te leven in dienende gehoorzaamheid onder iemand die boven ons gesteld is, en dus niet zijn eigen baas te zijn, dat is een groot en goed ding. Als onderdaan staat men veiliger dan als overheid. Velen echter zijn ondergeschikt, méér omdat zij móeten dan omdat zij liefdevol willen, en die beschouwen het als een straf, en morren nu en dan lichtelijk. En die kunnen dan ook de binnenste vrijheid in zich niet terugkrijgen, indien zij zich niet van ganscher harte onderwerpen ter wille van God. Loop hierheen of daarheen: nergens zult gij rust vinden, tenzij gij u nedrig onderwerpt aan 't beheer van wie boven u is gesteld. Want velen worden in de war gemaakt, doordat zij zich hun

[p. 41]

toestand voorstellen en naar een verandering haken.

2. Het is waar, dat ieder graag handelt naar zijn eigen zin, en zich het meeste aangetrokken voelt tot hen, die het eens met hem zijn. Maar wanneer God onder ons woont, dan kan het niet anders, of wij moeten, ter wille van den vrede, nu en dan van eigen willen en wenschen afstand doen. Want wie is zóó wijs, dat hij alles ten volle zou kunnen weten? Daarom wil niet al te veel vertrouwen op uw eigen inzicht, maar hoor ook gaarne aan wat de anderen vinden. Al is het goed dat gij uw eigen meening hebt, toch moet gij die laten varen om Gods wil en doen naar die van een ander, want daardoor zult gij meer nut stichten en de wereld meer vooruithelpen.

3. Want dikwijls heb ik hooren zeggen, dat men zekerder ging door raad aan te hooren en op te volgen, dan door dien zelf te geven. Want aan ieder mensch kan het wel eens te beurt vallen, dat hij het juiste voelt en ziet: maar om daarom nooit een ander te willen bijstemmen, terwijl toch het wezen der zaak en de redelijkheid dat zouden eischen, dat zou voorwaar een bewijs zijn van hardnekkigen trots.