Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers
(1647)–Anthony Jansen, B. Targier– AuteursrechtvrijDen tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes
Stem: Kan icker dan gheen troost verwerven.
WAt isser broosser als ons leven?
Wat isser vluggher als de tijdt?
Die ons al slapend' gaet begheven,
Die wy al speelend' worden quijt:
't Een jaer gaet voor, en 't ander naer,
Laet ons den tijdt wel nemen waer,
En leven so men sterven wil,
Of ons de doodt eens overvil.
2 Grijsen gewieckten zeysen-dragher,
Die nimmermeer en siet te rugh,
d'Ouderdom maeckt u niet te tragher:
Maer blijft in 't lopen evenvlugh,
| |
[pagina 208]
| |
Met snelle wiecken ghy vaeck ontvlieght,
Den dommen mensch, die sich bedrieght,
Die sijnen schoonen tijt vergist:
Jae menichmael onnut verquist.
3 O! yd'le mensch! waer zijn u sinnen?
Dat ghy u selven soo vergaept:
Wilt met het nieuwe jaer beginnen,
Niet langher inde sonden slaept:
Tracht nae de eeuw'ghe saligheyt,
Die ons door Christum is bereyt:
Neemt dan den tijdt van heden waer,
Toont u boetvaerdigh in 't Nieuwe-jaer,
Bedenckt het eynde. |
|