Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers
(1647)–Anthony Jansen, B. Targier–
AuteursrechtvrijDen tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes
Stemme: O! schoone Criclea.
DE Eergierigheydt, of
De hoovaerdy, de wortel van de pronck,
Die heeft in't Hemels Hof
By Lucifer genomen zijn oorspronck,
En is by't Menschelijck geslacht
In't Paradijs eerst voortgebracht.
2 Want Lucifer die wiert
| |
[pagina 155]
| |
Van Godt verstooten uyt des Hemels Troon,
Om sijn hovaerdigh hert:
En Adam heeft de Doodt, der sonden loon,
Daer door oock genomen te erf,
En ons al gebracht in 't verderf.
3 De Werelt is gheheel
In't boose ghesteldt door de hoovaerdy,
Elck komt op het Toneel
In d'hooge Schoolen voort met Pronckery,
En speelt sijn Personagie daer
Met vreemde kleed'ren, en lanck haer.
4 Want in de hooge School
Daer komt de Frans, de Wael, de Yer, de Schot,
De Engels-man, de Pool,
De Pruys, de Deen, de Overlander bot,
De Italjaen, de Spanjaert wreet,
De Portegijs heel vreemt gekleet.
5 De ydelheydt ontleent
Van elcke Vogel hier een veder fray,
En geeftse de Gemeent,
| |
[pagina 156]
| |
Die daer mee pronckt gelijck Esopus kray,
Soo langh tot dat elck Vogel vreemt
Komt, en sijn dracht weer na hem neemt.
6 Elck Vogel is gheneyght
Om ons het Pronck-cieraet te maken quijt:
Maer hoe de Heer ons dreyght
Met Pest, met Oorloch, en met Dieren-tijt,
Elck pronckt, en praelt, en dient niet min
De ydelheydt als een Goddin.
7 De ydelheydt men dient
Als een Goddin, in't weel'drigh Nederlant,
Daer elck soeckt 's werelts vrient
Te zijn, al soud' hy worden Godts vyant;
Jae self de kinders van Godts Rijck
Stellen haer de Werelt gelijck.
8 Ghelijck de Wereldt doet,
Soo sietmen de kinderen des Lichts doen;
De nieuwe Moode moet
Gevolght zijn in der klederen fatsoen:
't Volck gaet al pronckend' nae de Kerck,
| |
[pagina 157]
| |
Als of het waer een Heyligh werck.
9 De Pelsers en de Schreurs
Die komen nu gelijck Koop-luyden voort:
De Koopman komt te Beurs
(Na 't Hoofsche Adel-recht) geleerst gespoort.
Den Adel 't spreeck-woort niet en heught:
Niemandt is edel sonder deught.
10 De deught maeckt Edellien,
Maer daer wort by den krommen Adel hier
Op de Deught niet ghesien,
De ondeught heeft den vromen Batavier
Gheheel verwonnen en vermant,
En houdt by hem de overhant.
11 Den hooghmoet is soo groot,
Dat de spijs die den mensch gegeven is,
Tot voedtsel in den noodt,
Moet komen als ghevloghen op den Dis,
Voor de Rijckeman of sijn Broer,
Anders ist geen Edelmans voer.
12 De Vrouwen die de Mans
| |
[pagina 158]
| |
Alle ghehoorsaemheydt hebben belooft,
Die halen de Lof-krans
Met proncken van haer Lijfs gebiedent Hooft,
En sijn verciert aen haer Lichaem
Als Cleopatra de Madaem.
Besluyt.
13 De Werelt die vergaet
Met al haer lusten, soo Joannis seyt:
Want al haer Pronck-cieraet,
En al haer doen dat is maer ydelheydt:
Daerom, o Christen Mensch niet siet
Op 's Werelts wat-schijnende niet.
Hend' ist end. |
|