Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers
(1647)–Anthony Jansen, B. Targier–
AuteursrechtvrijDen tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes
Toon: Lestmael in't kriecken van den dagh.
LAetst gingh ick treden in 'et groen,
Vroegh in de Morghenstondt,
Om mijn ghedachten wat te vo'en,
Daer op ick 't raedsaem vondt:
| |
[pagina 94]
| |
't Was op een soete tijdt,
Als yder hem verblijdt,
Den groenen Mey, die vond ick staen geplant,
Hier en daer aen elcken kant,
Soo in Stadt als op 'et Landt.
2 De Vogeltjes die queelden soet,
Met zangh en bly ghelach,
En boden my haer Morghen-groet,
En ick haer goeden dagh,
Zy waren seer verheught,
En maeckten groote vreught,
Maer boven al de soete Nachtegael
Heeft met helle schelle tael
't Woudt vervrolijckt t'eenemael.
3 De Beesjes in 'et groene gras,
Die spronghen luchtigh heen,
Het bleeck dat yder vrolijck was,
En wonder wel te vre'en:
Het Kallef en het Lam,
De Geyte met den Ram,
| |
[pagina 95]
| |
Het moedigh Paerdt, en menigh ander Dier
Waren vol ghetierelier,
Ider een op sijn manier.
4 De velden stonden heerlijck schoon,
Met bloemen dicht bemaelt,
En waren, trots een Coninckx Kroon,
Al suyverder doorstraelt.
Al 't Princelijck ghewaet,
Hoe cierlijck datt'et staet
Hoe toebereydt, hoe kostelijck, hoe prat,
Noch beswijckt dees groote schat
Voor een Roos of Lely-blat.
5 Dit alles bracht my in den sin,
Veel dinghen wonder soet.
Siet, dacht ick, wat Godts groote Min
Al voor de Menschen doet:
Maer dat in waerde gaet,
Tot in den hooghsten graet,
Is Godes gunst, in 't senden van sen Soon,
Op der aerd, uyt 's Hemels Throon,
| |
[pagina 96]
| |
Tot ons Mey en Lauwer-kroon.
6 Nu staet den soeten Mey gheplant,
Tot onser Zielen lust:
Nu is 'et langh beloofde Landt
Seer heerlijck toegherust.
De Tortel met 'er Gay
Laet hooren haer ghekray;
Den schoonen sangh van 't Euangelij soet,
Yder Christelijck ghemoet
Nu van vreughde dav'ren doet.
7 Weest welkom waerde Meyen-boom,
Die altijdt eeuwigh groeyt;
Weest welkom klare Water-stroom,
Die stadigh henen vloeyt;
Weest welkom hooghe stam:
Weest welkom Heyligh Lam;
Vernieuwt ons oock, en maeckt ons herten groen,
Datse uwen wil bevro'en,
En nae uwen Wetten doen.
| |
[pagina 97]
| |
Hier sietmen om een Mey, ghemaeckt van groene Cranssen,
De Ieught, uyt vreught en spel, al rommentomme danssen:
Maer saligh! die eens siet den Geestelijcken Mey,
Verheven in den Throon, met aller Eng'len Rey.
A. J. Liever. |
|