Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers

Den tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes

[p. 78]

[Lestmael daer ick quam van daen]

Stemme: Ach waer zijt ghy Coridon?

LEstmael daer ick quam van daen,
't Is niet langh gheleden,
Dat ick over straet quam gaen,
Om nae Huys te treden,
'tZy door Bier of Wijn hoe 't was,
Dat my niet en lusten,
In een stoep, niet wel te pas,
Soo gingh ick sitten rusten.

2 Binnens Huys hoord' ick getier,

't Wijf begon te kijven:
'k Was liever in 't Vagevyer,
Dan by jou te blijven;
Neen, dit moet eens anders zijn,
Dit beurt alle daghen,
Staeghs het gat vol Bier en Wijn,
Wie Duycker soudt verdraghen.

3 Ick drinck schier mijn eygen bloet,

'Ken kan my selfs niet stillen,

[p. 79]

 

Om dat ghy mijn schoone goet

 

Dus jaeght door de Billen:

 

Mit smeet hy tegen de vloer

 

Wat hy sach te krijghen:

 

Maeckt van sijn Vrouw een Hoer,

 

En 't Wijf en wou niet swijgen.

 

4 't Scheen daer hingh een Schildery,

 

Die sy had ghekreghen

 

Van haer Moer, daer klom hy by,

 

Maer sy was daer teghen,

 

Greep de Stoel daer hy op stond,

 

Daer viel Doris henen:

 

Nae dat ick recht hooren kond

 

Soo schild' hy bey sijn scheenen.

 

5 Mit riepen de Kinders moort:

 

Van de naeste Bueren

 

Quamenn uyt, doen gingh ick voort,

 

Maer het spul bleef dueren:

 

Een die vraeghde wat ghespoock

 

Mach daer gunder wesen?

[p. 80]

 

Vriendt seyd ick, dat is de roock,

 

Daer yder voor mach vreesen.

J. J. van Asten.