Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers
(1647)–Anthony Jansen, B. Targier–
AuteursrechtvrijDen tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes
[pagina 75]
| |
Toon: Serbande.
GEnadighe Coninck, Lief-hebbende Vader,
Ziele-vertrooster, Kraght-ghever in noodt
Uytnemende Helper, en altijdt Goedtdader,
Krachtigh Verlosser van d'Eeuwighe Doodt,
En Gever van een stadigh duerent Rijck,
Dat nergens weergae vindt, of sijns gelijck.
Ach Heer ! Ach, goede Godt ! mijn ziele schreyt
Nae 't geen ghy alle Vromen hebt bereyt.
2 Ach, Prince des Levens! Ach, was ick ontbonden!
Was ick ontnestelt van 't ydele vleys;
Was ick onstrengelt van alle mijn sonden,
'k Gaf my ghewilligh en vrolijck op reys.
Ach Heer! vertreckt mijn loop der dagen niet,
Doch niet mijn wil, maer uwen wil geschied';
Mijn hert verlanght, mijn droeve ziel haeckt
Nae uwe Wooningh, die ghy hebt gemaeckt.
| |
[pagina 76]
| |
3 Mijn ziele verheught sich in 't peynsen en dencken
Wat ghy aen die u hier dienen met lust,
Deftighe gaven, en rijckdom sult schencken,
Eeuwigh vereenight met lieff'lijcke rust.
Ach Godt! hoe langh noch mist mijn ziel dien staet
Van eens te treden op de goude straet,
Van eens te wand'len in u hellen Throon,
En sien de Heerlijckheydt van uwen Soon.
4 Almogende Schepper van Hemel en Aerde,
Wackere Waecker, beschouw' doch mijn standt,
Al ben ick maer assche, ô Hooghste in waerde,
Laet ick ghenieten het Hemelsche Landt;
Niet uyt verdienst, maer uyt gunst en genaed',
Die met u klimt tot in den hooghsten graed.
Gun my Al-wijse Godt, als 't Lichaem sterft,
Dat dan mijn ziel u soete gunst verwerft.
5 Volmaeckte Soet-schencker, wat vreugden en weelden
Sal 't hart ghenieten wanneer 'et besiet,
Die Salighe Zielen, die Heylighe Beelden,
En 'er geselschap ghestadigh gheniet:
| |
[pagina 77]
| |
En als Elias, die ten Hemel klam:
Als 't Drymael Heyligh, Heyligh, Heyligh Lam
Met sijn ghetrouwe Schaer ons wordt ghetoont,
Met Palm gheciert, en op 'et Hooft ghekroont.
6 'k Wil uwe daden, ô Maecker der dinghen!
Nae mijn vermogen, met alle geluyt,
Stadigh door bidden, door loven, en singhen
Roepen, en brommen op 't machtighste uyt,
Voor uwe weldaedt en 'et groote goet
Sal u bedancken stadigh mijn ghemoet;
Lof, Lof, ô Minn'lijck Godt van 't gantsche All',
Stuert Heer mijn Ziel, en hoetse voor den vall'.
Wie innigh in hem self gheduerigh is gheneghen
Te gaen den smallen Wegh, te treden d'enghe weghen,
En wandelt op die baen uyt gantscher hert en sinn':
Die gaet al gaende soo Godts groote Hooft-stadt inn'.
Anth: Ianssen. Liever. |
|