Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers
(1647)–Anthony Jansen, B. Targier– AuteursrechtvrijDen tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes
Stemme: 't Schijnt dat mijn zieltje sijn adem, &c.
WEch koude Wintersche nachten, vlieght heenen,
Nou dat de Lente weer volleghen sal:
Als ons de aerde gaet vruchten verleenen,
Kruyden, en Bladers, op Bergh en in Dal:
| |
[pagina 73]
| |
Dan gaen de sinnen van den ed'len Mensch
Dickmael verlusten, nae haren wensch,
D'ooghjes die zwieren al ginsen en weer,
Soo haer de voetjes gheleyden veer.
2 't Vlugge Gevogelt men vrolijck hoort singen,
Daer sy in 't Bosje zijn, onder de Lucht,
Van 't een tackjen op 't ander te springhen,
Scheppen in dese Mey groote ghenucht.
Het Harders Fleurtje klinckt helder in 't Oor,
Om te vermaecken het snel ghehoor:
Aen 't klare Beeckje sit Tyter en blaest,
Terwijl het weeldighe Schaepje graest.
3 Flora pronckt heerelijck onder de Blommen,
Nu dat haer Phoebus soo gunstigh omvanght:
Die door sijn vyerighe straeltjes doet kommen
't Blomtjen uyt d'aerde, waer nae men verlanght.
't Hof is vol geur, en op ygelijck bed'
Groeyt de Auruyckel en Vyolet.
Silvia vlechter een kransje, wy sient,
Pluckten een Ruyckertje voor haer Vrient.
| |
[pagina 74]
| |
4 Volghet nu Ceres welsmaeckende Fruyten,
Nae dat de bloeyseltjes bennen vergaen:
't Is een verwonderingh als men komt buyten,
Datmen de Boomtjes soo jeughdigh siet staen:
Waer af komt druyppen het silverich nat,
Als men gaet 's morreghens over 't padt;
't Regent en watert de Kruyden soo vaeck,
Alles tot voedtsel en nieuwen smaeck.
3 Als wy bemercken dees Jeughdighe dinghen,
Sijn onse krachten inwendigh verblijdt,
Dat wy beginnen heel vreughdigh te singhen,
Nieuwe Ghedichjes van dese Mey-tijdt:
Aerd, Lucht, Vyer, Water // jae Voghels en Vee,
Kruyden en Boomen verblijden mee;
Sietse eens woelen, elck teelt en elck broet,
Door het ghevoelen van 't soetste soet.
Weest eendrachtigh. |
|