Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers
(1647)–Anthony Jansen, B. Targier–
AuteursrechtvrijDen tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes
[pagina 64]
| |
Stem: Tweede Carileen.
WYck, wijck, alle Wereldts schat,
Met al 't gheen dat uwe prael omvat,
Met u Goudt // hoe verciert, en gebouwt,
Hoe bepraelt // en hoe konstigh, en hoe schoon bemaelt;
Hoe machtigh rijck // 't is als slijck // in 't gelijck,
Van de Jeught // raer vereent, met witte deught;
Die u naem // heel bequaem // op de Faem
Henen voert // daer altijdt yders oogh nae loert.
2 Waerde pronck van 't ruchtb're Spaer,
Aerdigh Beeldt, ô die gheduerigh waer
By het licht // by de glans, van 't ghesicht,
Van de gleur // die het alderdighste Hart boort deur;
Die met 'er strael // en onthael // m[enig]hmael
Pordt my vaeck // dat ick nae u scho[on]heydt haeck;
Dat ick sta'egh // alle daegh // even graegh
In my vin // groote treck steedts tot u Goddin.
| |
[pagina 65]
| |
3 Want uw' schoone lieflijckhe'en,
En uw' stem, en pit vol soete re'en,
Houdt mijn Gheest // stille staen, heel bevreest,
Dat ick dick' // dus mijn bede nae den Hemel schick:
O goede Goo'n // watten kroon // wat al schoon,
Wat al soet // heeft dees Maeght in overvloedt:
't Schijnt u kracht // en u macht // heeft gewracht
In dit Beelt // daer geheel uwe gunst in speelt.
4 Wat al blos en aerdigheydt
Datter is op 't heele lijf ghespreydt,
Kan mijn tong // hoe volmaeckt datse songh
Niet ten deel // openbaren, en noch min geheel.
Ay! soete Bloem // dien ick roem // die ick noem,
Dien ick toon // voor het allerschoonste schoon;
Schiet een lonck // schiet een flonck // en een vonck
In mijn Hart // dat ick smeul in de soete smart.
Ay! raer en puyck Juweel, aenlockent minlijck wesen,
In wiens verheven Gheest de wijsheydt is te lesen:
Gun my soo veel verlof, dat ick van desen dagh,
En voorts tot aller tijdt my selver noemen mach
U E. allerminste Dienaer, Liever. |
|