Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers
(1647)–Anthony Jansen, B. Targier–
AuteursrechtvrijDen tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes
Toon: Hoe schoon licht ons de Morghen-ster.
AY! ouden, kouden Klappertandt,
Ay! schralen, dorren, kalen Quant,
Waer toe ons toch te quellen?
Daer hier in ons ghezegent Landt
Is roock, en smoock, en Turf, en brandt;
Ghy kondt ons niet ontstellen:
V kouw // doet nouw
Groote vyeren // dapper zwieren
In der hooghte,
Daer wy warm zijn in de drooghte.
| |
[pagina 62]
| |
2 Maer ghy zijt ons al vry wat dier:
Want of wy schoon al by het vyer
Ghemackelijckjes warmen,
Wy konnen efter sonder Bier,
Op deune Kneuter-pots manier,
Niet jammer-klaghen, karmen;
Maer dan // Magh van
Onse lippen // Schier niet slippen
't Licke-kruyckje,
Of ten is voorwaer geen puyckje.
3 En dat maeckt onse beursen leegh,
En dat en is dan weer geen deegh,
Want men kan schier niet winnen:
Met eet 'et op met eene veech, Al watter maer komt in de weegh,
Alst eetlijck is, 'traeckt binnen:
Maer 't is // Ghewis
Sleght en qualijck // En ongalijck
Vet te teeren,
En het lieve Gelt t'ontberen.
| |
[pagina 63]
| |
4 Dies oude Winter vrylijck vlught,
Ick kies voor u een soete lucht;
Dan hoortme beesjes quele,
Daermen nu droevigh sit en sucht,
En met de handt in 't hayr en ducht;
Ay my! 't verscheelt te vele;
Vliedt nu // Gantsch schuw'
Wt mijn ooghen // Nae vermoghen:
Maer u Bloemen
Die nu wassen, wil ick roemen.
Wie 't goede graegh gheniet, met opghesparde armen,
Moet, als hem 't quaedt ontmoet, niet al te lydigh karmen:
Want 't soet en 't wrange suur, te samen toebereydt,
Maeckt een bequame smaeck, en soete suerigheydt.
A. J. Liever. |
|