Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers
(1647)–Anthony Jansen, B. Targier–
AuteursrechtvrijDen tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes
[pagina 47]
| |
 kroont.
'k Moet beklagen,
Dat men goedt met quaedt beloont:
Want de loosheydt
Van het wispeltuerigh breyn,
En haer boosheydt
Is nu leyder seer ghemeyn.
Meest der Vrouwen sinnen Voor ons ongebrijp'lijck zijn:
Dees sal smeken,
Die haer spreken;
Elck koockt ons een boos fenijn.
| |
[pagina 48]
| |
2 Dees seydt Hartje,
Daer mijn lust en sin nae tracht;
Agh men smartje,
'k Heb soo langh op jou ghewacht:
Mijn beminde,
Saeghje my eens in de grondt,
Jy soud' vinden,
Datje al gheschreven stondt
In mijn Hart en Nieren: soume niet wel meenen recht,
Maer haer wercken
Doen bemercken
Datse spotten met de Knecht.
3 Die sal toonen
Wrevel-moedt, en stuersheydt quaedt,
En beloonen
Reyne Liefd' met bitt're haet:
Voor wel spreecken
Groeten met een nors ghekijf,
Voor soet smeecken
V schier vallen op het lijf:
| |
[pagina 49]
| |
't Waer noch al te lyen nam't in 't eynde maer een keer,
Maer met klappen,
En besnappen
Nemensy dan noch u eer.
4 'k Sou wel wenschen,
Dit vermomde onghediert,
Dat als Menschen
Soo in onse ooghen swierdt,
Hare mommen
Van haer aensicht wierdt ghedaen,
Soo sou kommen
Dat men eerst mocht veylligh gaen,
Sonder eenigh vresen van bedrogh of klapperny,
Daer och armen
Droevich karmen,
Die nu legghen in de ly.
5 'k Wil noch rommen
Eerbaer Maeghden, schoons' haer sin
Wat verblommen,
Want dat voeght wel by de Min,
| |
[pagina 50]
| |
En het vryen
Wordt door Jae en Neen ghevoedt:
't Is te lyen
In een toe-gheneyght ghemoedt.
Dus verliefde Minnaers, houdt dit voor een regel-maet;
Wilje Vryen // En bedyen,
Aght gheen Dochters eerste praet.
Het veynsen is een soete vondt
Alst op geen valscheyt is gegrondt.
|
|
