Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers
(1647)–Anthony Jansen, B. Targier–
AuteursrechtvrijDen tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes
[pagina 4]
| |
Toon: Sulamite, Of: Amarilli mia Bella.
ALderwreetste, felle dwinger,
Ontschaker van mijn Eer,
En jeughdigh leven:
Ach! wat hebt ghy bedreven?
Ha! slimme Guyt, ha! schuym van alle Boeven,
Sa! wilt niet langer toeven,
Om my te moorden;
Sa, wilt mijn jonghe Ziele
Nu verniele, nu verniele, nu verniele
En deur-boorden.
| |
[pagina 5]
| |
2 Ach! de Goden, stoute Schellem,
Die sullen u ghewis,
Dit quaedt vergelden:
Want sy u wreetheydt schelden.
't Is wonder dat Iupiters blixem-stralen
Niet op u neder dalen,
En u verbranden,
O! roover van mijn kuysheydt;
Van mijn kuysheyt, van mijn kuysheyt, van mijn kuysheyt,
T'uwer schanden.
3 Is dit leven, nae de Wetten
Die u mijn Vader gaf
In 't henen varen?
Ghy sult sen grijse hayren,
En deftigh hooft nu in der aerde smijten,
En hem in stucken rijten,
En doen verdwijnen
En jammerlijcken sterven,
En bederven, en bederven, en bederven,
Met veel pijnen,
| |
[pagina 6]
| |
4
Wel waer toe dus fel verwoedigh
Teghen u Swagerin?
Soo langh my 't leven
Werdt van de Go'on ghegheven,
Sal ick aen elck segghen u snood bedrijven:
Doch soo ick hier moet blijven
In dees Bosschagie,
Vol ick het Wout met steenen
En met weenen, en met weenen, en met weenen,
En quellagie.
De wreetheydt, en 'et vinnigh slaen
Komt uyt 'et duyster Rijck ghegaen,
En soeckt 't verbeeste menschen Hert,
't Gunt vaeck s'en vaste Wooningh wert.
Liever. |
|