Haerlemsche Winter-Bloempjes Op-geoffert Aen de Vreugd-lievende Nymphjes, Gepluct uyt 'et Breyn van verscheyden Rijmers

Den tweeden druck, vermeerdert met verscheyden wel-rieckende Lente-Bloempjes

[p. 1]

Haerlemsche Winter-Bloempjes.

De Coninginne Alciones Droom.

Stem: Nova.

ACh Droom! hoe quelt ghy mijn ghedachten,
En drijft my uyt in onghewisse klachten,
Langhst de kant,

[p. 2]

 

 

Van het Strandt, Om mijn Ceyx te vinden?

 

Woeste zee, Dit's mijn be'e: Laet dees Ree

 

Mijn verstorven Liefjes Rif op dringhen,

 

Dat ick hem noch nae sijn doot

 

Mach beweenen in mijn schoot,

 

En om sijn kouwen Hals mijn armen wringhen.

[p. 3]

 

2

 

O wee! o wee! ick sie de baren

 

Sich steyg'ren op, en flucx ten Hemel varen:

 

Dan terstondt // in de grondt // weer ter neder dalen.

 

'k Hoor de windt // staegh begint // als ontsint,

 

Met een naer gheruysch sijn A'em t'erhalen,

 

Dat de droeve Locht en zee

 

Drijft vol jammer, en vol wee,

 

En boven haer voor langh-gestelde palen.

 

3

 

Ick sie, ick sie, daer yets beweghen,

 

Dat sich verheft, en drijft de golven teghen:

 

Komt vast aen // dies ick gaen // vol benauwt verlanghen:

 

Ick beswijck // 't is ghelijck // als een Lijck,

 

Dat de storm dees' Oever aen doet pranghen:

 

Ach het is mijn waerde Vrient!

 

Hemel! 'k heb dit wel verdient:

 

Dies blijf ick aen sijn Lichaem eeuwigh hanghen:

Veerder.