Logo DBNL
Innerlycke ziel-tochten op 't H. Avontmaal en andere voorvallende gelegentheden (1673)

Innerlycke ziel-tochten op 't H. Avontmaal en andere voorvallende gelegentheden

(1673)–Hieronymus Sweerts–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Ziel-zuchten der gene die na 'et ontfangen des Avontmaals geen troost gevoelen.

 
MYn Godt! een bange ziel komt heden voor u throon.
 
+ Ik ben aan uwen disch, na uw gebodt, getreden,
 
+ De Tafel die gy propt vol vreugt en vriendlikheden,
 
+En daar gy yder schenkt het leven in uw Zoon:
 
+Maar Heer, daar yder keert vol vreugden en vol dank,
 
Daar schreyt mijn ziel van angst, daar tsidderen mijn leden,
 
+ Daar voel' ik in mijn hert de hellen-bangigheden,
 
En ben ter doodt bedroeft, en aan de ziele krank.
 
 
 
+O Godt waarom is 't doch dat gy uw aanschijn bergt?
 
+ Waarom onthoudt gy my uw vriendschap en genade?
 
Waarom wilt gy mijn dorst en honger niet verzaden?
 
Waarom wort dus mijn ziel door treuren uytgemergt?
 
 
 
+Hoe lange Heer, hoe lang; hoe lang vergeet gy my?
 
Hoe lange sal ik u, mijn Trooster, moeten derven?
 
Hoe lange sal de druk mijn teere ziel doorkerven?
 
Hoe lange toeft gy, Heer, te sien op mijn geschrey?
 
 
 
+Of Heere hebt gy my verlaten eeuwiglik?
 
+ Is uw genaden-deur, door toorne, toegesloten?
 
Ben ik, in grimmigheyt, van u, na schult, verstoten,
 
Dat dus mijn ziele beeft, en 't lichaam is vol schrik?
 
 
 
+O Jesu, 'k heb voor dees de soetigheyt gesmaakt,
 
Waar schort het, lieve Godt, dat ik die heden derve?
 
+ Was ik niet recht bereyt? Was mijn geloov' aan 't sterven?
 
+Wat Ban verbant my Heer die my onweerdig maakt?
 
 
 
+'t Is waar ik heb seer dwaas gesondigt sonder endt,
 
+ En heb u flaau gedient, en kleyn geacht uw zegen;
 
+ Maar Heer, wilt gy mijn doen juyst op u recht-schaal wegen,
 
Wat wacht' ik dan van u als eyndelooz' elendt?
 
 
 
+Nochtans mijn ziel sal zig noch streng'len aan de Hoop:
 
+ En schoon gy u verbergt, noch sal ik, Heer, vertrouwen,
 
Dat gy dit doet op dat ik vaster aan sou houwen,
 
En bet'ren mijn gebedt, en dwase levens-loop.
 
 
 
+En schoon dat ik my nu verlaten vind van troost,
 
En ik de soetigheyt des Avontmaals niet proeve;
 
+ Noch wacht' ik op uw komst; gy, Heer, sult niet vertoeven;
 
Gy sult u eyndelijk noch keeren tot uw kroost.
 
+Want, Heer, ik weet mijn hert is vry van huychelry:
 
+ Ik ben oprecht van ziel tot uwen disch getreden,
 
+ En niet uyt sleur of schijn: doch vol bedorve zeden,
 
Vol swakheyt, daar ik, laas, verdoemelijk in zy.
 
 
 
+En schoon gy my hierom met pijl en boog bestrijdt,
 
Ik vlieg' u te gemoet; waar soud ik anders loopen?
 
+ Kom Heere, doot my vry, noch sal ik op u hopen:
 
+'k Verlaat u niet, mijn Godt, 'k weet gy genadig zijt.
 
 
 
+Want, Heere, soo gy lust om my te dooden hadt,
 
Gy hadt my heden niet tot hier toe laten komen;
 
+ Gy hadt my 't Eng'le-broot wel uyt de mont genomen;
 
+Gy hadt my hier van daan doen stuyven als een bladt.
 
 
 
Dies Jesu, wijl ik u noch heb ten gunstgenoot,
 
+ Zo stilt doch het tempeest van mijn beroert gewisse;
 
+ En laat uw liefde-straal mijn treur'ge ziel verfrissen;
 
+Een tweede Lazarus sal opstaan uyt den doodt.
 
 
 
Verberg u langer niet: kom reddet gy mijn ziel.
 
+ Gy hebt uw aangesicht niet achterwaarts getogen
 
Voor hun die 't smadelijk besloegen en bespogen;
 
+Waarom soudt gy 't nu doen die biddend' voor u kniel?
 
 
 
Gy zijt te goet, ô Godt, dat gy mijn ziel die treurt,
 
+ Zoudt eeuwig weygeren de kruymkens der genade.
 
+ Gekrookte rietjes, Heer, bekroont gy met weldaden.
 
+Geen swacke ziel wort oit door wanhoop heel verscheurt.
 
 
 
+Ik weet, Heer, wie gy zijt; hy feylt niet die u soekt:
 
+ Gy hoort hem die in noot komt offeren sijn klachten;
 
+ Want een gebroken geest en wilt gy niet verachten:
 
+Een moordenaar aan 't kruys is niet van u vervloekt.
 
 
 
+Dies als een wachter wacht van 's nachts tot 's morgens vroeg,
 
Zo wacht' ik op u Heer; Gy sult mijn ziel genesen,
 
+ Die op de golven tobt van hoop' en duysent vreesen.
 
+Ik wacht' op uw gena, en die is my genoeg.
 
+Nu dan, ô Hemel-Arts, 't hert dat g' uyt liefde pijnt,
 
+ Dat offer ik u op; trekt gy er uyt de doornen,
 
+ En stort daar in u troost, de zalf der uytverkoornen;
 
+Zo leeft mijn ziel vol vreugt in glory sonder eynd.

Vorige Volgende