Logo DBNL
Innerlycke ziel-tochten op 't H. Avontmaal en andere voorvallende gelegentheden (1673)

Innerlycke ziel-tochten op 't H. Avontmaal en andere voorvallende gelegentheden

(1673)–Hieronymus Sweerts–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Overdencking naar 't ontfangen des Avontmaals.

 
MYn ziel gy zijt ter Feest by Godes Zoon geweest,
 
+ En hebt aldaar gesmaakt de vriendlikheyt des Heeren,
 
+ Schey niet, of wilt u eerst recht dankbaar tot hem keeren:
 
Want wie ondankbaar is leeft erger als een beest.
 
 
 
+Als Isr'el Godt vergat, die 't spijsde met het Mann',
 
Strak brant sijn toorne-vyer, en doet'er deerlijk sterven.
 
O ziele leer hier uyt, wilt gy Gods zegen erven?
 
Herkaau de spijs met dank: so komt g' in Canaan.
 
 
 
Het swijn en eert geen boom, als 't ekels leest van d' aart,
 
Maar d' oester, die den dau des hemels heeft verkregen,
 
Brengt schoone peerlen voort. O ziel zijt zo genegen.
 
Hebt gy Gods heyl gevat, ziet dat gy peerlen baart.
 
 
 
+O Godt! mijn ziel beswijkt in 't oogen op uw heyl.
 
+ Zon, maan, ja berg en rotz mach sich te recht ontsetten,
 
+ Dat zonde, hel, noch doot, uw goetheyt kan beletten:
 
+Maar dat uw liefde, ô Godt, is sonder maat of peyl.
 
 
 
+Wie ben ik, Heere, wie? en wats mijn Vaders stam,
 
+ Dat gy mijn ziele kroont met so veel goedigheden?
 
+ Gy voert my aan de beek van uw wellustigheden,
 
+Gy voedt my met de spijs van 't rechte suyver Lam.
 
 
 
+Wat was ik Heere meer als slechs een dooden hont?
 
+ Wat beter als de vrou der boose Chananiten?
 
+ Nochtans gy komt mijn hooft met oly overgieten,
 
+Gy geeft my 't Engle-broot vol-op in mijn mont.
 
+Ben ik niet Heer die geen die als een boose zoon
 
Uw goed'ren heb verquist in 't hoerhuys van de werelt?
 
+ Die 't lustprieel uw's Bruyts, so goddelijk bepeerelt,
 
Veracht hebt, schoon gy my daar vriendelik deed no'on?
 
 
 
En nochtans gy onthaalt my aan uw schoonen Disch,
 
+ Gy schenkt my noch uw Zoon, met alle sijn weldaden:
 
+ O al-vernoegsaam Godt! ô afgront van genaden!
 
+Wat is 't dat u beweegt, daar in my niets en is?
 
 
 
+Van waar komt my dit, Heer, dat gy noch tot my naart?
 
+ Dat gy dus onder 't dak eens zondaars in wilt treden?
 
+ Dat gy die leege ziel dus propt vol goedigheden?
 
+Dat gy de minste worm acht so veel eere waart?
 
 
 
+Beoogt gy noch iet goets in eenig sterveling?
 
+ O neen: wy weten, Heer, 't is enckel welbehagen,
 
't Geen gy uyt liefd' alleen aan ons hebt opgedragen
 
+Eer hemel, aard' of mensch hun wezen oit ontfing.
 
 
 
+Juigt aard' en hemel, juigt: mijn ziele looft den Heer,
 
+ Vergeet noit iet van 't goed dat hy u heeft bewesen,
 
+ Uw zonden zijn verzoent, uw wonden zijn genesen,
 
+Gy zijt Godts eygen kint: mijn ziel wat wilt gy meer?
 
 
 
+O mijn versoenden Godt! nu voel' ik recht dat gy
 
De schulden wel verteert, maar niet de schuldenaren:
 
Want die ter hellen-gront van u vervallen waren,
 
+Reykt gy den scepter toe,en spreekt haar weder vry.
 
 
 
En dus graveert gy, Heer, in ons metaal gemoet
 
+ De silben van uw' Naam, dat gy zijt seer genadig,
 
Barmhertig, goedertier, lankmoedig en weldadig,
 
+Die voor een angstig hert de heylbron open doet.
 
 
 
Gy hebt mijn laffe ziel so vriendelijk gelaaft.
 
+ Gy hebt mijn zonden al vergeten en vergeven.
 
+ Gy hebt my uyt de hel gevoert in 't eeuwig leven.
 
Gy hebt my met uw Rijk op desen dag begaaft.
 
O alvoldoende Godt, hoe sal mijn tong te recht
 
+ De breette, lengd' en hoogt' van uwe liefd' afmalen?
 
Mijn ziel die siet zich blint aan uw' genadenstralen,
 
Schoon sy verhemelt is door 't zalige gerecht.
 
 
 
Ik dank u, Heer, dat gy mijn ziele voelen doet
 
+ Dien soeten hemel-troost van eeuwige genade.
 
+ Maar, Jesu, hoe sal ik vergelden uw' weldaden,
 
Dat gy dus met uw vleesch mijn mag're ziele voedt?
 
 
 
+Dat gy u hebt verneert in 't diepste van de hel,
 
+ Om my, uw boose knecht, den hemel te verwerven?
 
Dat gy op 't galgenvelt hebt willig willen sterven,
 
Op dat mijn ziel verkreeg het eeuwig-duerend wel?
 
 
 
+Ik sal de kelk des heyls opnemen: en mijn mont
 
Zal in het openbaar uw' lof, ô Jesu, singen:
 
En ik sal in den rang van uwe lievelingen
 
Betalen d' offergift dien ik aan u verbondt.
 
 
 
+Gy hebt ons met uw' bloet uyt alle volk en taal
 
Vrywillig vrygekocht, en aan Godt opgedragen
 
Tot priesters, Koningen, en Heerschers na behagen:
 
+En lijdt niet datter een uyt uwe schaapskooy dwaal.
 
 
 
Dies alles wat op aard', in zee en hemel sweeft,
 
Moet eeuwig met mijn ziel verheerlicken en prijsen
 
+ Hem die den throon bezit: en lof en dank bewijsen
 
Aan 't Lam dat sonder eynd' in glants en eere leeft.
 
 
 
Maar Jesu, 'k bid, dewijl gy my dus hoog vereert,
 
+ En tot uw lieveling hebt onverdient verkoren,
 
+ Och wilt doch aan de post uw's huys' mijn' oor deurboren.
 
+Op dat mijn ziel geen dienst als d' uwen en begeert.
 
 
 
+Of dan de werelt my, gelijk een Delila,
 
In heur onkuysche schoot soekt vriedlijk te verstrikken,
 
+ Mijn ziel aan u verknocht sal voor heur vleyen schrikken,
 
En volgen 't zalig spoor van uw' bevelen na.
 
+De Vrees, de Hel, de Doot, de Droefheyt, en 't Gevaar,
 
Mach dan vry voor mijn ziel heur netten open spreyen,
 
'k Weet, Jesu, dat my niets kan van uw' liefde scheyen:
 
+Gy blijft mijn borgt, mijn doel, met rotzsteen voor en naar.
 
 
 
+Wel aan dan, ô mijn ziel, maakt dat uw levens-tijt
 
Aan een geschakelt zy van ware dankbaarheden:
 
+ Gaat voort van deugt tot deugt. Laat af van overtreden:
 
+Op dat de Geest niet treurt, noch Christus smaatheyt lijdt.
 
 
 
+Want zoudt gy, ô mijn ziel, so dwaas, so godtloos zijn,
 
Dat gy van Christi hant de trou-ring zoudt ontfangen,
 
+ En blijven aan uw boel, de werelt, tochtig hangen,
 
+En drijven hoerery, bedekt met kuyschen schijn?
 
 
 
+Neen, Godt en Belial en kan niet 't saam bestaan.
 
+ Hebt gy uw' voeten eens in Christi bloet gewassen,
 
Bezoetel die niet we'er in 's werelts modderplassen.
 
Is d' ouden rok eens uyt? wel trekze niet we'er aan.
 
 
 
+Het swijn keert na den slijk, den hont tot sijn gebraak.
 
Maar hebt gy eens, mijn ziel, de werelt uytgespogen?
 
Gruw voor dat zielfenijn, al is 't met gout omtoogen,
 
+'t Zijn Edens appelen, de doot volgt op de smaak.
 
 
 
+Maar schrijf des Heeren wet aan uwe ziel-portaal,
 
+ Gy sult sijn Tempel zijn: hy sal steeds by u woonen;
 
+ En sal u tot sijn Bruyt op 't Feest der glory kroonen.
 
+Wel salig dien hy roept tot sulk een Avontmaal!

Vorige Volgende