Boertige en ernstige minnezangen

[p. 61]

 

Den ouden Minnaar wort geplaagt met dubble rou,

 

Die willend niet en mag en mogent niet en wou.

 

 

 

P.C. Hooft.

Damons klachte over 't vertrek van Fillis.

Wyze: Courante la Bare,

Ach! felle pylen van de Min,

Moet ik u in myn ouden dag bezuuren,
En voelt geen jonkheit die quetzuuren,
Waer vlucht zy daar, die stuursche Herderin?
Waer blyft myn Fillis, vlucht zy heen,
En laat my, aen den oever, dus alleen
Voor rotsen, en medoogelooze bergen,
Myn minnezucht,
Om my te tergen,
Spreyen door de lucht?

O Fillis, harder dan dees steen,

Waar op ik leun, ach eer de minnelusjes.
Het staet aen u. veracht geen kusjes.
Zyt niet te trots op uw bevalligheên.
'k Omhels uw schaduw als gy vliedt,
Gy wondt myn hart, maar ach, gy heelt het niet.

[p. 62]

 

Gy acht myn zuchten lichter dan de winden.

 

En steelt myn hart. Ach laat ik vinden

 

Heeling voor myn smart.

Gy acht myn traanen als den vloed,

Die bruischt en rolt langs harde en style klippen,
En laat geen zuchjen u ontslippen,
Hoe dat ik klaag in myn verlieft gemoed.
Gy mint Filander boven my.
Helaas, hoe quelt myn ziel de jalouzy!
Moet ik dan voor myn medeminnaar zwichten;
Ach, wat een smaat!
'k Voel hondert schichten.
Nu gy my verlaat.

De stroomen van de wyde Zee,

Zyn magteloos de vonken uit te lessen,
Ontsteek en door myn Zielsvoogdesse,
Myn wreede Lief, die nimmer wordt gedwêe.
Hoe dut is hoopeloos in pyn.
Nu ik van Fillis moet gescheiden zyn!
Ach! scheiden, scheiden, scheiden, bitter scheiden.
Myn zielsvoogdes,
Laat ik u leiden
Wreede Meesteres.

Ik braade, ik brand, 'k verteer in pyn.

'k Zie Fillis steets door myn gedachten zweeven,

[p. 63]

 

Ach! wreede wil de doodsteek geeven,

 

Of help uw gryzaart uit zyn droef gequyn.

 

Geef my dees gunst door uwe hand,

 

Breng, dien gy hoont, uw minnaar, doch aan kant

 

'k Wil liever sterven dan in liefde leeven.

 

Och had de doot,

 

My laaten sneeven,

 

Toen myn Fillis vlood!