Boertige en ernstige minnezangen

[p. 58]

[Heldre bruin' oogjes, die overgooten]

Wyze: Besneeude Velden.

Heldre bruin' oogjes, die o- vergooten Met
weelde, in uwe kringen houdt Myn wreet of

lieflyk lot be- sloten: Zo gy my

met een lonk beschouwt, Kunt gy my 't

grootst ge -luk des we- relts

[p. 59]

 

 

baaren: Ik voel, ver- smaadt gy

 

my, door myn quel, Myn da- gen

 

met uw ver- we t'eve- n

 

ren, O oogjes gy zyt myn

 

he- mel of hel.

[p. 60]

2

't Licht dat alleen de starren kan blinden,

 

Verduistert gy, schoon zelf bekleedt

 

Met donkerheit: zo laat g'u vinden

 

Als in een nachtgewaad, en weet

 

Wat leeft te lichten met uw lieve straalen.

 

De zon toont by den dag zich wel;

 

Maar gy kund 's nachts als daags dien roem behaalen

 

O oogjes! gy zyt myn hemel of hel:

3

Gelyk een dief, op buit te loeren,

 

Zich stil verbergt in eenen hoek,

 

Zo staat de Min om my te ontvoeren

 

Myn vryheit, en te maken t'zoek

 

Dat ik veel waarder acht dan dierbre schatten.

 

Hy schynt daar tusschen 't blanke vel,

 

In 't git verschoolen, zynen schicht te vatten.

 

O oogjes gy zyt myn hemel of hel.

4

Aanminnige betovrende oogen,

 

Wie steil op uwe boogen staart,

 

Ziet hoe de Min syn grootst vermogen

 

En toverkrachten daar vergaart,

 

En in uw bruin de zwarte kunst kan leeren.

 

Hy zent my pyl op pyl zo snel,

 

Dat ik betovert ben eer ik 't kan weeren

 

O oogjes gy zyt myn hemel of hel.

5

Gy moogt met straf gelaat my tergen,

 

't Misstaat u niet. geen diamant

 

In 't zwart gezet, kan 't schoon verbergen.

 

Zyn glans spreit zich aan allen kant.

 

De schaduw leert een kunststuk heerlyk achten,

 

En 't helder licht verbystert in kapel

 

En kerk, 's volks aandacht en gedachten.

 

O oogjes gy zyt myn hemel of hel.

 

 

 

K. Zweerts.