Sorella

[p. 117]

Beethoven

- ‘Nu laat mij vluchten naar het Land van Dood!
'k Gaf héél mijn ziel en leed ik niet genoeg?’
Maar de Engel Gods, die hem met doofheid sloeg,
Weerhield zijn hand, die 't graf al opensloot
En sprak: - ‘Neen, waak! 't Is nog voor dood te vroeg.’
En hij, in tranen weekend bitter brood,
Liet af, in deemoed, van wat God verbood,
Volbrengend vroom wat God gestreng hem vroeg.

En, wijl geen klank van de aard meer drong tot hem,
Ontving hij van den God, die hem verkoor,
Dat zijn muziek de wilde dieren temm'
Der booze driften, in zijn luistrend oor
De Harmonie der Sferen, 't Geestenkoor
En de openbaring van Gods eigen stem.