Sorella

[p. 107]

Verloochening van Petrus

En Petrus, laf den Heer verloochnend, sprak
Ten derde maal: ‘Dien Jezus ken ik niet.’
De dienstmaagd hoonde: - ‘Uw spraak u reeds verried!’
En nogmaals riep de haan - En 't hart hem brak
Van schaamte en wroeging, bevend als een riet,
Hij weende. En Jezus zag hem aan. Hoe stak
Die blik hem als een doren van den tak,
Dien beulen bonden, met een sarrend lied,
Als kroon van spot rondom het goddlijk hoofd
Van Jezus, wien zijn mond had trouw beloofd
En thans verloochende!
- ‘Ach! ik trok het zwaard
Wel dapper toch en sloeg den priesterknecht,
Hem te verdeedgen, in de Olijvengaard -
En werd ik nu als Judas, even slecht?’