Sorella

[p. 103]

Gestalten

[p. 105]

Eva

Hoe laag en lokkend laat, in avondgrauwen,
Als loome sluike gifgezwollen slangen,
De Boom Verboden ál zijn takken hangen,
Terwijl den grond hij grijpt met wortelklauwen!

In Eva zwelt bedwelmend week verlangen,
Als weelde in smart, waarvan haar oogen dauwen,
Den Boom Verboden, stil, tot morgenblauwen,
Extasevol, aan 't brandend lijf te prangen.

Hij ruischt - o luister! 't lijkt de stem van d' avend.
- ‘Vrouw, neem en eet! Mijn vrucht is koel en lavend
En eeuwig leven geef ik u, als goden.’

En de appel valt. - Zij eet en wacht een wonder
Haar mond is bitter van de vrucht verboden.
Rood blinkt een zwaard en dreigend dreunt de donder.