Sorella

[p. 102]

Winterplein

Zoo blank en week als zwanedons
Hangt de nevel over het plein.
Nauw zichtbaar is der boomen brons -
De menschen gaan, zwart en klein.

Zij lijken zoo eenzaam, elk alleen,
Op het nevelbesluierd plein.
En telkens één, die in mist verdween -
Waar zou die gebleven zijn?

In die zee van nevel een winkelruit
Of een tramlicht, zoo rood als wijn -
De mist dooft ieder stappengeluid -
De menschen gaan, zwart en klein.