Sorella

[p. 98]

De visschers wandlen

De visschers wandlen, donkre breede rist,
In 't lage duinbosch, bleek van wintermist.
Krijtwitte klompen stappen, rhythmisch traag,
Op 't smalle pad, waar blankt een schelpenlaag,
De vrouwen volgen, deinend, stoer en groot.
Haar mantels golven, blauw en paars en rood.
Haar mantels waaien in den wind van zee,
Als zeilen bol van booten zeilensrêe,
Als vleugels bont van vogels reuzegroot -
En 't bosch wordt blij van blauw en paars en rood.
Of tusschen 't armlijk bruine struikgewas
Een rij van bloemen plots ontloken was.