Sorella

[p. 84]

Zondares

Zij zat wel zedig de oogen neergeslagen,
Doch beefde een lachje om haar gekusten mond,
Na lust van liefde een triomfant behagen
In 't heimlijk schennen van haar trouwverbond,
Verzinnend listig antwoord op de vragen
Van d' echtgenoot, die haar bedroog - en bond.
Een bleeke smartvrouw, in dienzelfden wagen,
De trilling voelde, die die andre zond.

Verrees uit d' afgrond van haar eenzaam lijden
Geen felle flits van vurig stil benijden
Die zondares, bedriegend wie bedroog?

Neen, liever 't leven late' in grauw verglijden
Van kil gemis en rein den dood verbeiden,
Vol trots, wijl zij geen wraak nam en niet loog.