Sorella

[p. 81]

Trots

De deur viel dicht- Nooit zal hij wederkeeren.
Hij zond een roos weer en geleende boeken.
Toorn om zijn hoonwoord hielp haar hart verkloeken.
Streng uit haar leven wil haar trots hem weren.

Haar angst vermijdt de kamer der bezoeken,
Waar 't spel begon van vleien en bezeeren.
Nog bloeit haar jeugd - Zij wil vergeven leeren,
Een hooger doel voor 't eenzaam leven zoeken.

En later smeekt, in zingend rijm geweven,
Een brief hem 't leed grootmoedig te vergeven -
Zijn hart is wreed, kan wonden wel, niet lieven.
En zij - vergeeft, doch blijft haar hart behoeden
Voor 't wederzien, hoe weer hij lokt met brieven.
Haar trots geeft kracht, maar 't hart moet stil verbloeden.