Sorella

[p. 72]

De afscheidsbrief

Bij 't raam, in d'armstoel, achter de gordijnen,
Weent stil het meisje en leest dien éénen brief,
Dan tuurt de straat in, of hij zou verschijnen -
Zij moest hem haten, maar hij blijft haar lief.

Haar moeder wrokt, die ziet haar kind verkwijnen.
Zij balt de vuist, vervloekt hem als een dief.
Hij stal haar hart, verworpen, blijft het schrijnen -
Zou 't kind niet sterven aan haar hartegrief?

Haar zuster maant: - ‘Waarom zoo laf nu kniezen?
Wees flink en fier! hij was geen liefde waard.
Dêe 't even pijn, dien kuurkop te verliezen,
Betreur hem niet, hij heeft je een hel bespaard!
Vergeet, wees blij, een beetre zal je kiezen,
De blijft je trouw en geeft je een eigen haard.’