Sorella

[p. 60]

Verlangen

- De schelpen van je ooren,
Wat doe je er, o lieveken, mee?
Mijn woorden gaan er verloren
En het zingen van vogels en koren
En je luistert alleen naar de zee.

De kersen van je mondje,
Wat doe je er, o zoeteken, mee?
O proef er die perzik, dat blondje,
Die room en dien honing! En vond je
Geen mond, die je mondje voldêe?

De leliën van je handen,
Wat doe je er, o lieveken, mee?
Nu help er mij bouwen de wanden
Van de woon waar ons haardvuur zal branden
En weven, als moeder dee'.

De sterrekens van je oogen,
Wat doe je er, o zoeteken, mee?
De bloemen, de bladerenbogen,
Die laten hen onbewogen
En zij troosten geen liefdewee.

[p. 61]

 

- De schelpen van mijn ooren,

 

Die ruischen een lied van de zee

 

En van 't eiland, zoo ver en verloren,

 

Waar ik leefde aleer 'k werd geboren

 

Op deze aarde, zoo donker van wee.

 

 

 

De kersen van mijn lippen

 

Versmaden uw dronk en uw spijs

 

En geen honing van kussen kan glippen

 

Op den mond, die de zoetheid mocht nippen

 

Van den stroom in het Paradijs.

 

 

 

De lelieën van mijn handen,

 

Die spinnen en weven niet.

 

Zij bloeiden in hemelwaranden,

 

Tot de englen ze op aarde verbanden

 

Op deze aarde zoo zwart van verdriet.

 

 

 

De sterrekens vran mijn oogen,

 

Die glanzen hier luttelen tijd.

 

Zij zijn uit den hemel gevlogen

 

En zij blijven van tranen betogen

 

Tot zij rijzen naar de Eeuwigheid.