Nieuwe verzen

[p. 106]

XXXII

Octoberavond kleurt met rozerood
Het kille blank van nymphen en godinnen.
En 't is of Venus weder blij wou minnen
En lachende Amor dartel pijlen schoot,
De vijver-Triton roerde reuzevinnen,
Daphne de omarming van Apollo vlood,
Diana boog-spande en haar honden floot -
De beelden leven met verjongde zinnen.

Op 't gladgeschoren blauwend grasfluweel
Dalen de blaadren, bruin en ros en geel,
Als tranen traag, van half ontloofde boomen.

'k Liep door die lanen, meisje aan Vaders hand.
En 't oude park nu lijkt me een tooverland,
Waar de avond wekt de beelden van mijn droomen.