Nieuwe verzen

(1920)–Hélène Swarth– rechtenstatus

bron

Hélène Swarth, Nieuwe verzen. Maatschappij tot verspreiding van goede en goedkoope lectuur, Amsterdam 1920 (onbekende druk )

codering

DBNL-TEI 1

Wijze van coderen: standaard

dbnl-nr swar008nieu02_01

logboek

- 2019-09-13 RL colofon toegevoegd

verantwoording

gebruikt exemplaar

eigen exemplaar DBNL

algemene opmerkingen

Dit bestand biedt, behoudens een aantal hierna te noemen ingrepen, een diplomatische weergave van een onbekende druk van Nieuwe verzen van Hélène Swarth uit 1920. De eerste druk dateert uit 1906.

redactionele ingrepen

p. 130 ontbrak in scanprojectscan, aangevuld uit KB-exemplaar signatuur NB 397

Bij de omzetting van de gebruikte bron naar deze publicatie in de dbnl is een aantal delen van de tekst niet overgenomen. Hieronder volgen de tekstgedeelten die wel in het origineel voorkomen maar hier uit de lopende tekst zijn weggelaten. Ook de blanco pagina's (6, 26, 72, 74, 132, 134) zijn niet opgenomen in de lopende tekst.

[pagina 1]

NIEUWE VERZEN

[pagina 2]

NEDERLANDSCHE BIBLIOTHEEK

Onder leiding van L. Simons.

UITGEGEVEN DOOR: DE MAATSCHAPPIJ VOOR GOEDE EN GOEDKOOPE LECTUUR-AMSTERDAM

[pagina 3]

NIEUWE VERZEN

DOOR

HÉLÈNE SWARTH

1920

[pagina 4]

GEDRUKT TER DRUKKERIJ ‘DE DEGEL’ - AMSTERDAM

[pagina 157]

INHOUD

		Bladz.
VAN OORLOG EN VREDE

I	O niet het land waar werd mijn lijf geboren	7
II	Mijn heimwee droomt als van 't verloren Eden	8
III	Sint-Rombout! in uw lommer liep te droomen	9
IV	In bloed en vlammen zonk de zomerzon	10
V	En Christus sloeg den mantel vóor 't gelaat	11
VI	Aan 't zwarte kruis zag ik den Christus weenen	12
VII	O zoo blank spreidt haar licht op de bloeiende hei	13
VIII	De raven klapwieken, zwart en zwaar	15
IX	Op het zonnige blonde stoppelland	16
X	O moederoogen zonder tranen meer!	17
XI	De roodgekielde ploeger drijft het blanke paard	18
XII	Als blanke bootjes drijven stil en zacht	19
XIII	In 't heiligdom, gewijd door psalmen en gebeden	20
XIV	Ik wou dat ik vond de tooverfluit	21
XV	Terwijl de heerschers 't roode bloed verspillen	22
XVI	‘Vergeefs gebloeid nu!’ hoor ik stervend klagen	23
XVII	En staat niet te blozen dë appelboom	24

VAN LENTE EN ZOMER

I	'k Wil langer niet in u mijzelve zoeken	27
II	In 't winterwoud, dien klaren Maartschen morgen	28
III	'k Bleef, héel dien dag, in 't blonde knoppenwoud	29
IV	Ik durf de schaduw van de boomen noô betreden	30
V	Toen welkend vielen al de roode en gouden	31
VI	De lenteboomen staan als knoppentuilen	32
VII	Wijd strekken de olmen, langs den berm geschaard	33
VIII	De blanke tulp, in kuischen knop gevangen	34
IX	Kleine meisjes, in het blij plantsoentje	35
X	Op het plein, waar zonnestraten monden	36
XI	Zwaaiend vroolijk met haar roze sjerpen	37
XII	De pereboomen in het gras-ovaal	38
XIII	O zal voor mij, nu bloeien alle boomen	39
XIV	Sering en muurbloem lentewelig slaken	40

[pagina 158]

VAN HERFST EN WINTER
XV	Nu veegt de schemer alle kleuren weg	41
XVI	De kleine meisjes, roze en blauw	42
XVII	De lucht is zoel van meidoorn en seringen	43
XVIII	Nu is het windbewogen Meistruweel	44
XIX	De kleine meisjes gaan door 't Meiekoren	45
XX	De weide is blank van rankgesteelde bloemen	46
XXI	De zaaier stapt door 't bruine land en laat	47
XXII	Vult weer de kamer Meigeur van jasmijn	48
XXIII	De scheper drijft de schapen in de beek	49
XXIV	In 't zonnig tuintje waar de boonen bloeien	50
XXV	Aan grens van woud en blankbebloeide landen	51
XXVI	De lucht is loom in 't zonnig dorrepsstraatje	52
XXVII	De bloementuin vol vogeltierelier	53
XXVIII	Ik ben niet alleen in het zomerwoud	54
XXIX	De woeste Wind komt zoevende aangevaren	55
XXX	De Westewind dreef blanke regenhozen	56
XXXI	Naast korenbloemen, blauw als oogen trouw	57
XXXII	Hoe komt dat zonveld diep in donker woud	58
XXXIII	De zon werpt over het korenveld	59
XXXIV	De strenge pijnen rijzen rank en recht	60
XXXV	De heide slaapt - Een donkre drom van boomen	61
XXXVI	Ik lag en droomde in besloof en struweel	62
XXXVII	Nu zijn de wolken blanke marmergoden	63
XXXVIII	Het streng gelaat mahoniebruin verbrand	64
XXXIX	Grootmoêken leest met bevend prevelmondje	65
XL	Vlasblonde kindren klompeklossend talmen	66
XLI	Slap hangt de vlag aan d'ouden notelaar	67
XLII	Het stofblond wegje, waar de linden bloeien	68
XLIII	De natte loovers druipen sluik terneer	69
XLIV	Bacchantisch loof-omkransd, door de open ruit	70
XLV	De boomen bloeien, blank als bruiden	71


I	Grijze woudduif zong roekoe	75
II	Zoo zachtjes zonk die ranke popel neder	76
III	In 't plechtig woud van berken en van sparren	77

[pagina 159]

IV	Het doffe blond van pruimen doet mij droomen	78
V	Zij staan gebogen over 't najaarsveld	79
VI	Als appels geel en groen met roode blossen	80
VII	De voren lijken lichte spiegelrepen	81
VIII	Kastanjebruin zijn de omgeploegde landen	82
IX	Nu is de boschgrond groen en geel en bruin	83
X	In 't oude park, geheimvol als een woud	84
XI	Nu zijn de boome' olijfgroen, reeëbruin	85
XII	Daar rees uit de landen een blanke mist	86
XIII	Nu lijken de applen bolle roode rozen	87
XIV	Op 't bruin fluweel van 't rulgerooide veld	88
XV	In 't bronzen bosch, door nevelblauw verzacht	89
XVI	Rosbruin van rottend loof der aardevruchten	90
XVII	Nu teekent bleek het leste fletse licht	91
XVIII	Het blad is blij, wijl 't zweven mag door 't woud	92
XIX	In 't ruischend hout der laan, om eikels, gooien	93
XX	Octoberzon met koperroode lansen	94
XXI	In 't somber woud waar zwijgt elk vogelbekje	95
XXII	Nu kleurt der dreve groene duisternis	96
XXIII	De stille Octoberavondboomen staan	97
XXIV	Zijn 't vlagen sneeuw, die 'k op die wei zie blanken	98
XXV	De boomen laaien, geel en vermiljoen	99
XXVI	De wind rukt los de bruine en rosse bladen	100
XXVII	Zie hoe de zwammen nu voor bloemen spelen	101
XXVIII	De beukestammen lijken zilvren zuilen	102
XXIX	De berken staan als ijle ranke schimmen	103
XXX	Nu staan de varens vreemd oranje, goud	104
XXXI	Blauwgroen met weerglans blank nu zijn de holen	105
XXXII	Octoberavond kleurt met rozerood	106
XXXIII	Zwart, langs de laan, waar 't bleeke schemergrauwen	107
XXXIV	Breed, over groene en paarsigbruine velden	108
XXXV	Octoberzon met tragisch rooden glans	109
XXXVI	Zie hoe October 't bosch al voorbereidt	110
XXXVII	De koperroode boomen wuiven wild	111

[pagina 160]

BALLADEN
XXXVIII	Gelijk een hond, die rukt aan de enge keten	112
XXXIX	Op leigrauwe rossen met vliegende manen	113
XL	De blaadren waaien, geel en ros en bruin	114
XLI	Hoog heft de zwarte boom 't ontkroonde hoofd	116
XLII	Blank, over 't groen der najaarsavondlanden	117
XLIII	November vult de bronzen tempelgrot	118
XLIV	Drie schrale popels huivren in het guur	119
XLV	O winterboomen in de grauwe stad	120
XLVI	De schoonheid van October is vergaan	121
XLVII	Ik zag een boom, verminkt door wreede menschenhanden	122
XLVIII	De wolken fronsen en het woud is bruin	123
XLIX	De bolle winden blazen blauwe kuilen	124
L	De donkre dennen op den heuvelkam	125
LI	In sneeuwwit woud gaat, donker, 't eenzaam bestje	126
LII	Hoe teêr en weerloos lijken nu de boomen	127
LIII	Op vaalgroen land ligt blanke rijp als meel	128
LIV	Eentonig doodsch dekt sneeuw de winterwegen	129
LV	De boomen lijken leege zwarte vazen	130
LVI	De grijze vrouw droomt in de schemering	131


I	De Dochter van Satan	135
II	Van zilveren Haren	137
III	Van een Winterdag	139
IV	Van een Lentedag	141
V	Van Moeder en Dochter	143
VI	Van roode Rozen	145
VII	Allerzielendag	147
VIII	Van Machteld en Else	149
IX	Van het Hart in de Sneeuw	151
X	Van de Jonkvrouw in de Torencel	153

Vorige Volgende