Nieuwe verzen

[p. 5]

Van oorlog en vrede

[p. 7]

I

O niet het land, waar werd mijn lijf geboren,
Doch 't land waar 't eerst ik droomde, hand in hand
Met blonden lief, in vrome vreugd verloren,
Waar lijk de leeuwrik naar den zonnebrand,
Mijn eerste lied rees óp uit donkre voren,
Waar lieve dooden slape' in kerkhofzand,
Waar 'k fier mij opsloot in d'ivoren toren,
Daar is mijn waar, mijn eenig vaderland.

'k Verliet u nooit, o land van de eerste liefde,
Van d'eersten zang! u bleef mijn ziel getrouw.
Hoe 't wreede lot mij, ver van u, doorgriefde,
Het blonde maagdlijn heugt de grijze vrouw.
En 't zelfde zwaard, o land! dat u doorkliefde
Doorklieft mijn hart en kleurt met bloed mijn rouw.