Nieuwe verzen

[p. 98]

XXIV

Zijn 't vlagen sneeuw, die 'k op die wei zie blanken,
Al onder 't goud der ijle Octoberboomen?
Nog wil ik niet van witten winter droomen.
Nog slingert wingerd, rood als wijn, zijn ranken
Rondom de school, waar, blond en blij, uit komen
De kindren van het dorp en nog, op banken,
Vol ingekorven namen, fluistren klanken
Van liefde knapen, die geen zoenlust toomen.

Neen, 't is geen blank van sneeuw, maar blank van kleeden,
Waar, krachtbelovend, in den glans der lampen,
Zal geurend, noodend, warme spijze op dampen;
En blank van waden, die wel koel omvreden
Vol zon- en woudaroom, wie rust van rampen
En, héel den nacht, in droom bewoont zijn Eden.