Nieuwe verzen

[p. 97]

XXIII

De stille Octoberavondboomen staan
Gelijk coulissen van een woudtafreel,
Linde en kastanje, matgroen, zwavelgeel,
Belicht door laanlantaarn en gouden maan.

Daarachter donkert, zacht als blauw fluweel,
Verschiet mysterievol - Welk spel vangt aan?
Maar niets gebeurt dan, traag gelijk een traan,
Het vallen van een blad op 't leeg tooneel.

Toch blijf ik dralen, turen naar 't verschiet.
Zal nu niet komen als een tooverlied
Het lang beloofde, waar ik nog op wacht?

Mijn brandend hart kan nog niet slapen gaan -
Een teeder suizen vaart door de avondlaan
En liefdezoel is de adem van den nacht.