Nieuwe verzen

[p. 90]

XVI

Rosbruin van rottend loof der aardevruchten,
Opalengroen van winterkoorn en rapen,
Fluweelig zwart van veld, waar vrouwtjes rapen
Aardappels, - hoog daarboven, blauw van luchten,
Verbleekend blank, waar blonde wolkenschapen
Nog zwerven, - zwart, daarachter, vol geruchten
Van vleugle' en harpmuziek van windezuchten,
Het donker bosch, waar gaan de vooglen slapen.

En als een grot vol vreemd geheimvol duister
Nu lokt de laan - Ik durf niet binnentreden.
Verstoorde ik niet den vrede van een Eden?

O kon den wondren zin van 't woudgefluister
Ik nu verstaan! Ik ga met trage schreden,
Vol aandacht, langs het woud en wacht en luister.