Nieuwe verzen

[p. 84]

X

In 't oude park, geheimvol als een woud,
Op 't hooge voetstuk, groen struweel-omlijst,
Staat, reuzegroot, een beeld, verweerd, vergrijsd,
Dat plechtig stil de hand geheven houdt.

'k Weet niet of 't beeld ten hoogen hemel wijst
Of dreigt en waarschuwt - 't is zoo vreemd, zoo oud,
Zoo eenzaam - Als 'k te naadren mij verstout
Is 't me of me een heilge huivering doorijst.

O beeld! deze' avond zal ik tot u gaan,
Wen valt, gezeefd door 't welvend loof der laan,
Op 't streng gelaat een schijn van avondrood.

Dan zal ik, koen, u grijpen bij uw kleed,
Dan zult gij ál mij zeggen wat gij weet,
O steenen god! van leven en van dood.