Nieuwe verzen

[p. 77]

III

In 't plechtig woud van berken en van sparren,
Een wierookblauwe hooggezuilde kerk,
Ligt, donkr, een spar en, zilverblank, een berk,
Die, trotsch en heerlijk, rezen naar de starren,
Van liefde suizend, vroolijk, jong en sterk.
Doch sterker was de storm - In dood-verstarren
Nu liggen zij geveld, als lokken warren
Hun twijgen saam. De orkaan volbracht zijn werk.

Zal ik die twee beklagen of benijden?
Zij leefden saam, éen slag versloeg hen beiden.
Was niet hun leven blij en levenswaard?

In enge omarming blijven zij verbeiden
De wreede bijl, die zal hun takken scheiden -
O laat hen vlammen in denzelfden haard!