Nieuwe verzen

[p. 43]

XVII

De lucht is zoel van meidoorn en seringen,
Een hommel zoemt als een violoncel.
In de kastanje, bloeiend voor mijn cel,
Blijft, heel den morge', een zelfde merel zingen.

Bewogen blaadren spelen teeder spel
Van zon en schaduw op de kamerdingen.
En zacht doordringen Mei-erinneringen
Mijn moeden weemoed - Ja, 'k weet ál nog wel.

'k Ben niet alleen, ik bracht Verleden mede:
Hij volgt mij trouw alom en wijkt geen schrede
Voor vogelzang, aroom en bijgezoem.

Als Dante aan 't klooster klop ik met mijn bede
Aan de eigen kluis: - Nu 'k prijsgaf liefde en roem,
O kleine kluis! verleen ten lest mij vrede.