Nieuwe verzen

[p. 25]

Van lente en zomer

[p. 27]

I

'k Wil langer niet in u mijzelve zoeken,
Natuur, gelijk weleer ik argloos deed.
'k Vraag niet den storm, te klagen om mijn leed,
Den donder niet, mijn noodlot te vervloeken.

Gij bloeit terwijl ik schrei, doch 'k noem niet wreed
Uw kalme schoonheid meer - 'k zocht éens in boeken
Van dichters ook mijzelv' - de roep der roeken,
't Gekoer der duive' is niet voor mij, nu 'k weet.

Ik kom tot u om vrede, al moede en moeder
Van 't leven - doe met mij gelijk gij wilt.
Wieg me in uw armen als een teedre moeder
Of kus mijn oogen als een minnaar mild,
Doch sla den mantel van den Albehoeder
Rondom mijn smart, verheven en verstild.