Nieuwe verzen

[p. 11]

V

En Christus sloeg den mantel voor 't gelaat
En weende - Ik knielde bevend bij hem neer.
- O weent gij om de menschheid, wie weleer
Uw liefde kwam verlossen van het kwaad?

Wee 't volk, dat, roekloos u bedroevend, Heer,
Uw tranen als een regen vloeien laat,
In moordgezinden woesten broederhaat
Verkeerend boos uw reine liefdeleer!

Zij plegen heiligschennis aan uw brood
En aan uw wijn, zij maken 't blauwe zwerk
Van moordrook donker en van vlammen rood.

Zij bidden u, te zeegnen 't hellewerk
Der waapnen, juublend danken ze u voor dood!
Dat doen ze, o Christus! in uw liefdekerk.