Nieuwe verzen

[p. 9]

III

Sint-Rombout! In uw lommer liep te droomen
Mijn blonde jonkheid en mijn hart vol beden
Vlamde als een wijkaars voor uw altaartreden,
In 't heiligdom, doorblauwd van wierookdoomen.

O schoone tempel, vol van mijn verleden!
Zal 'k nimmermeer mijn smart u offren komen
En rijzen óp, als werd me een last genomen,
Gebenedijd en blij, na leed beleden?

O kathedraal, waar 't goed was, neer te knielen,
Waar 'k voelde God mij zeegnen en bevrijden!
O wijk en troost voor myriaden zielen!
O kerk, verheven boven álle tijden!
Hoe dorst geweld van oorlog ú ontwijden,
Uw reinheid schenden en uw pracht vernielen?