Bleeke luchten

[p. 191]

XCI. Schaduw.

Ik zag de schaduw van een reuzehand,
Die tusschen mij en 't blauw der heemlen schoof den
Voorhang der wolken; reuzevingren doofden
De sterren uit, die met haar blanken brand
Mijn hopen lokten, liefde en heil beloofden
Voor eeuwig, hoog in Hemel-lenteland. -
En 'k werd gedreven door woestijnezand,
Terwijl mijn tranen 't leste licht mij roofden.

[p. 192]

 

En 'k hoorde een hoonlach van daemonen: - ‘Vrij

 

Werd thans uw leven! juich nu, trotsch ontkomen

 

Den bangen druk der Gode-heerschappij!

 

Nu zing, verlost van hopen en van schromen,

 

En drink en eet en zwelg in weelde blij!’

 

 

 

Doch weenend bleef ik van mijn sterren droomen.