Bleeke luchten

[p. 185]

LXXXVIII. Mijn Broeder.

In droom, wen dooden rijzen uit hun graven,
Verscheen mijn broeder me en hij vroeg me een vrucht.
- ‘Ik los mij op in ijle grijze lucht,
Langt gij mij niet de vrucht, die mij kan laven.’

'k Had in mijn tuin, vol loover-ruischgerucht,
Een schoonen boom, dien vroeg ik om zijn gaven,
Doch droeg zijn kruin éen enkele' appel, raven
Klapwiekte' er rond, rouwzwart. - Ik stond beducht.

[p. 186]

 

Ik zag de schim de wankle leden leunen

 

Aan 't wrakke poortje van mijn kleine hof.

 

- ‘O raven! plukt die vrucht mij!’ hoorde ik kreunen

 

Mijn bleeke smeekmond, ‘geef en 'k zing uw lof!

 

O broeder! blijf en laat mijn arm u steunen!’ -

 

De geest verdween - en weenend viel 'k in 't stof.