Bleeke luchten

[p. 170]

LXXXII. 'k Weet niet waarom....

'k Weet niet waarom - ik buig het hoofd

En voel mij schuldig.

Ik wacht op weelde mij beloofd,

Zoo bleek-geduldig.

Mijn handen liggen in mijn schoot,

Zoo vreemd en vredig.

Mijn oogen staren, stil en groot,

In 't leven-ledig.

[p. 171]

 

Verdiende ik wraak van booze macht,

 

In plagen vondig?

 

Ik werd te zwaar met wee bevracht -

 

Ik voel mij zondig.

 

 

 

Als bange vogels, voór de bui,

 

In bevend zwijgen,

 

Die fladdren heen van huizepui

 

Naar loovertwijgen,

 

 

 

Dan duizeljagen door de lucht

 

Vol donderdreigen,

 

Dan schuilen, moe van schrik en vlucht,

 

- Ik hoor hun hijgen -

 

 

 

De boom, die wel beschermen wil,

 

Zal 't onheil weren.

 

Zij bergen 't kopje, vroom en stil,

 

In de eigen veêren; -

 

 

[p. 172]

 

Zoo zie ik zoeken, bang ontrust,

 

Een wijk voor onweêr,

 

Mijn zangen tot hun vleuglen kust

 

De liefdezon weer.

 

 

 

Zij vliegen naar mijn huis van jeugd -

 

Vol leege kamers.

 

Zij vliegen naar mijn tuin van vreugd -

 

Daar kloppen hamers.

 

 

 

O komt maar schuilen in mijn schoot!

 

O laat u vangen!

 

Mijn kleed is wijd, mijn hart is groot,

 

Mijn zachte zangen.

 

 

 

Ik ben uw sterke trouwe boom.

 

Geen haat zal deren.

 

Verberg' uw teêre kopjes vroom

 

In de eigen veêren.