Bleeke luchten

[p. 140]

LXVIII. Liefdehanden.

Gezegend weze' uw warme trouwe handen,
Uw liefdehanden, wie zich blij vertrouwden
Mijn bleeke droomen, die ten hemel schouwden,
Of de oogen van haar liefde, in levenslanden.
Zóo lang, zóo bang verbeid, daarboven blauwden,
- Hoewel ik treurde om wreedverscheurde banden
Tussche' aarde en hemel - heilig vuur ontbranden
Deedt ge in het huis, dat mij uw handen bouwden.

[p. 141]

 

O lieve handen, die zóo weeldig streelen

 

Mijn zachte ziel, vol roze- en manesproken,

 

Die voelt zóo zoel uw liefde-droom fluweelen,

 

Tot waar ze, in donker, weenend lag verdoken!

 

 

 

Nu wil zij weer, een Meievogel, kweelen

 

En bloeie' in zon, een Meiebloem ontloken.