Bleeke luchten

[p. 115]

LVI. Platanen-lanen.

Betreed ik weer dezelfde lieve lanen,

Waar 'k liep te zingen met mijn liefdedroom,

Waar, rozerood van hoop of bleek van tranen,
Mij toekomst wenkte in verren zilverdoom?

De trouwverbonden kronen der platanen

Bouwde' een paleis van loover, zomerloom

Op de oude stadspoort hangen slap de vanen.
In 't bruine mul ontvalt een blad zijn boom.

[p. 116]

 

Ik sta voor 't huis, waar 'k niet mag binnentreden,

 

Waar 'k heb geleefd, gezongen en geschreid.

 

Ik proef de lucht vol wierook van mijn beden,

 

Ik hoor mijn lied doorzingen de eenzaamheid.

 

 

 

Doch klokkespel komt zacht mijn ziel doorvreden

 

En héel verleden smelt in eeuwigheid.