Bleeke luchten

[p. 113]

LV. Droom.

Ik hoorde schreien in mijn droom, zóo droef
Dat ik van meelij beefde. - O wie zoo schreit
Werd zeker 't leed der wereld opgeleid!

Mijn schrijnend hart omprangde een wreede schroef.

O kon mijn meelij redden wie zóo lijdt
En lichten óp uit donkre hellegroef
Naar gouden zon dat smartverwrongen stroef
Gelaat, hoe triomfeerde ik, trotsch verblijd!

[p. 114]

 

Ik strekte de armen uit, vol liefde. - ‘O 'k wil

 

U helpen, zie, ik kom, neen, ween zoo niet!’

 

Toen schrikte ik wakker met een schrillen gil,

 

Van doodzweet klam en rillende als een riet:

 

Het was mijn eigen schreien. - Lang nog, stil

 

Vloeiden mijn tranen als een lava-vliet.