Bleeke luchten

[p. 109]

LIII. Dennen.

Uit kruipend kruid, de ranke dennen streven

Naar 't zondoorblonde lichte lente-azuur

En baden blij de suizelkruinen puur
In 't blinkend blauw, waar vooglen de aarde ontzweven.

O baden rein in zee van zonnevuur
Mijn droeve droomen! 't Werd niet mij gegeven.

Ik voel mijn voete' in stof van dooden kleven,

Ik streef vergeefs naar 't blauw, waarheen ik tuur.

[p. 110]

 

Doch zie die boomen, hoe zij, vast gebonden

 

Met donkre wortlen, diep in de aarde staan

 

En toch, als pijlen naar de zon gezonden,

 

Zóo hoog zij mogen, naar den hemel gaan.

 

- Zij noemen niet hun donkre wortlen zonden.

 

Kon, los van de aarde, boom of droom bestaan?