Bleeke luchten

[p. 105]

LI. Angst.

Ik voelde sluipen, huiverstil en zacht,
Tot waar ik lag, verlamd van vreeze, een week
Vreemd vormloos wezen. - Zwoel als onweêr streek
Zijn adem langs mijn lippen, waar de macht

Van 't heerlijk godgeschonken Woord bezweek,

Dat duivlen kan bezweren. - Zwaar bevracht,
Zwoegde mijn bange boezem en de nacht
Leek héel een lijdensleven eer hij week.

[p. 106]

 

Doch wen, ten leste, 't fletse morgenlicht,

 

Door grijze wolken, bleek en weenend, drong,

 

Verrees ik - en volbracht mijn levensplicht.

 

 

 

Maar zwijgen droef bleef ik, die áltijd zong.

 

'k Voelde op mijn boezem wegen zwaar gewicht

 

En grijzen 't haar in de ijler lokkenwrong.