Bleeke luchten

[p. 26]

XIII. O bleeke Dood!

O bleeke Dood, die bluscht de blije lenteverven

Van aarde en heeml en sluit de poort der hope toe,

Ik wil vergete', een wijl, dat wéldra ik moet sterven,

Ik wil vergeten, maar ik weet niet hoe ik doe.

Betree' den hof niet, waar al bevend nederzwerven

De droeve bloesems, geelverwelkt en bloeiensmoe.

Betree' de straat niet, waar, gestrekt in doodsverderven,

Gedragen wordt een mensch naar 't bloeiend kerkhof toe.

[p. 27]

 

Sluit luik en voorhang dicht en blader niet in boeken,

 

Waar stervensweemoed weent om verre hemelvreugd

 

Of doodsverachting fier de goden durft verzoeken.

 

Lig roerloos en vergeet elk sterven, dat u heugt

 

En zie de schimmen niet, in álle kamerhoeken,

 

Van langverloren lieve' uit langverloren jeugd.