Bleeke luchten

[p. 24]

XII. Dansende April.

Nu danst de blonde April. Nu wil vergeten,
Mijn ziel, daal niet in donkere spelonken,
Alsof de groeven, waar mijn dooden zonken,
Wel mijnen waren, rijk aan heilig weten,
Waar al de wanden blank van zilver blonken
En 'k delfde een schat, waar denkhouweelen beten.
O wreedverstikte bange levenskreten,
Van wie om lucht en licht riep, wanhoopsdronken!

[p. 25]

 

Vergeet, mijn ziel! Wil liever d' intreê melden

 

Van blonde April en vroolijk u vermeien

 

In luchten dans op purpren tulpenvelden

 

Of geelbebloemde groene lenteweien,

 

Verjagend vlug de smarten, die u kwelden,

 

Met blij gezwaai van blanke en roze meien.