Bleeke luchten

[p. 18]

IX. Koekoeksbloemen.

'k Loop langs den koelen vijver, waar de koekoeksbloemen

Verblijen 't bloeiend gras met teeder zwavelgeel,

Waar zuider-suizelwind doet wuiven elken steel

En myriaden mugjes droomrig wemel-zoemen.

Mijn voet zinkt weg in streeling weeker dan fluweel

Van veerend mos en halmen, die 'k niet weet te noemen.

Ik hoor een koekoek d' eigen zoeten naam beroemen.

- En reuk krijgt ook, in bosch-aroom, zijn vreugdedeel.

[p. 19]

 

Zal, als een dartel kind, ik roekeloos nu plukken

 

Die blonde koekoeksbloemen, handvol lente in huis?

 

- Ik, die geen leven gaf, zou 'k durven ruw ontrukken

 

Wat leeft in eenvoud rein, aan aarde en boomgeruisch?

 

- Neen, vreest mij niet, 'k zal niet begeerig naar u bukken.

 

Met leege handen keer ik naar mijn leege kluis.